De mondiale trend van dalende vruchtbaarheidscijfers heeft hernieuwde aandacht gebracht voor kinderloze individuen – zij die er bewust voor kiezen geen kinderen te krijgen. Hoewel onderzoek de groeiende prevalentie van kindervrije mensen in rijkere landen benadrukt, is er minder bekend over hun aantallen en motivaties in ontwikkelingslanden. Een nieuwe studie gepubliceerd in PLOS One tart de verwachtingen en onthult verrassend hoge percentages kindervrije individuen in verschillende ontwikkelingslanden.
Onder leiding van onderzoekers Zachary Neal en Jennifer Neal van de Michigan State University analyseerde het onderzoek demografische gegevens uit een enorme dataset die tussen 2014 en 2023 was verzameld via het Demographic and Health Surveys (DHS) Program. Dit programma, een samenwerking tussen de Verenigde Staten en lokale partners, richt zich op het wereldwijd verzamelen van uitgebreide vruchtbaarheidsinformatie.
Om dieper in deze complexe trends te duiken heeft het onderzoeksteam gespecialiseerde software ontwikkeld die DHS-gegevens uit ontwikkelingslanden met ongekende nauwkeurigheid kan analyseren. Door de reacties van meer dan 2 miljoen mensen in 51 ontwikkelingslanden te onderzoeken, identificeerden ze een significante variatie in de kinderloosheid tussen landen, zelfs binnen dezelfde geografische regio.
Onder alleenstaande vrouwen tussen 15 en 29 jaar in Zuidoost-Azië vertoonden de Filippijnen bijvoorbeeld een kindervrij percentage van naar schatting 7,3%, vergeleken met slechts 0,4% in Indonesië. Papoea-Nieuw-Guinea bleek met 15,6% het hoogste percentage kindervrije alleenstaande vrouwen (15-29 jaar) te hebben, terwijl Liberia met 0,3% het laagste percentage had.
De studie gaat verder dan louter cijfers en onderzoekt mogelijke factoren die aan deze trends bijdragen. De onderzoekers vonden een sterke correlatie tussen het niveau van menselijke ontwikkeling van een land en het kinderloosheidspercentage. Deze ‘menselijke ontwikkeling’ omvat gezondheidszorg, onderwijs en levensstandaard zoals gemeten door de Human Development Index (HDI). Landen die lager scoorden op de HDI, zoals Tsjaad, lieten lagere kindervrije cijfers zien (ongeveer 1%), terwijl landen met hogere HDI’s zoals Turkije aanzienlijk hogere cijfers lieten zien (ongeveer 6%).
Gendergelijkheid en politieke vrijheden leken ook de prevalentie van kinderloosheid te beïnvloeden, zij het in mindere mate. Deze bevindingen suggereren dat de beslissing om kindervrij te blijven de sociaal-economische grenzen overstijgt en zich zelfs uitstrekt tot landen die met ontwikkelingsproblemen kampen.
Deze studie benadrukt het mondiale karakter van deze trend en roept op tot verder onderzoek naar de specifieke behoeften en ervaringen van kinderloze individuen in ontwikkelingscontexten. Het onderstreept het belang van het begrijpen van individuele keuzes binnen een breder maatschappelijk kader, vooral omdat vruchtbaarheidspatronen zich over de hele wereld blijven ontwikkelen.
